Op dag 3 van de Masterclass Herstelgerichte Psychiatrie hingen we aan de lippen van Prof. Peter Rober. Zijn ‘gezinstherapeutische kijk’ op de hedendaagse psychiatrie zou overal moeten geïmplementeerd worden. In dit korte verslag probeer ik een glimp weer te geven van wat me zo boeide en waarom zijn aanpak zou moeten worden geïnstalleerd in alle psychiatrische centra.

Zijn werkwijze is gestoeld op het ‘betrekken van familie en context’ in het herstel van een psychisch kwetsbare. Hieraan ging heel wat wetenschappelijk onderzoek aan vooraf.

Peter Rober vertrekt in zijn praktijk vanuit bezorgdheden;

Over wie ben jij het meest bezorgd? Wat is jouw bezorgdheid?

Hiervoor ontwikkelde hij een handige tool, het ‘bezorgdhedenblad’. Als elk gezinslid op voorhand even mag stilstaan bij zijn bezorgdheden, blijkt al gauw dat het ziektebeeld van de betrokken cliënt vaak ‘niet’ het onderwerp uitmaakt van de therapeutische gesprekken. Wanneer men echter vertrekt vanuit een diagnose, wijst men onrechtstreeks terecht en vertroebelt schuld alvast de broze communicatie tussen gezinsleden. Tegelijkertijd geeft Peter op deze manier een stem aan elk gezinslid, ook aan kinderen. De voorbeelden die hij gaf, spraken voor zich.

Verder rondt Peter geen enkele sessie af zonder tijd te nemen om feedback te vragen. Aan de hand van de feedback die gezinsleden geven, krijgt de volgende sessie vorm. Feedback is erg waardevol en Peter was zo fair om een voorbeeld te geven waarbij hij de essentie van een bepaalde case niet onmiddellijk begrepen had. Via informatie op het ‘feedbackblad’ kon hij alsnog de vinger op de wonde leggen, de gezinsleden dichter bij elkaar brengen en herstel ingang trekken.

Feedback is a gift!

Vanuit mijn achtergrond als coach, stel ik vast, dat er heel wat coaching-technieken aan bod kwamen. Peter was een facilitator van het gesprek, een klankbord, hij fungeerde als begeleider weliswaar met grondige kennis van zaken. Hij stelde zich gelijkwaardig op en was mens tussen de mensen. De manier waarop hij bejegende, lokte vertrouwen uit. Vervolgens nam hij niet over, elk gezinslid behield zelf de regie over zijn leven. Feedback werd gebruikt om te sturen.

Prachtig om zien welke resultaten hij neerzette met deze coachende attitude.

Leen