Donderdag 20 oktober start de module Herstel binnen de opleiding ervaringswerker GGZ aan de Thomas More Hogeschool. Psycholoog Tom Vansteenkiste, vraagt me een bijdrage te leveren als gastdocent. Ik voel me vereerd.

We mogen aan de slag in campus Sanderus, prachtige omgeving, ik waan me terug student en de herinneringen drijven boven. Het is aandoenlijk om te zien hoe de campus, ondanks de coronamaatregelen, leeft. Minitieus is er aan alles gedacht; verluchting, pijlen, handgels, poetssprays, waarschuwingen,… alles om de student te faciliteren. Chapeau voor de organisatoren en docenten van Thomas More.

25 studenten, benieuwd naar het concept herstel en hoe hun ervaringsdeskundigheid hierin past.

Er heerst een ontspannen sfeer. Er is ruimte om bij het begin van de les aan te geven of er bedenkingen zijn, bezorgdheden of iemand nog iets wil delen alvorens van start te gaan. Vervolgens doen we een kleine ‘sleutelbosoefening’ waarbij elke deelnemer in een notendop, via een paar sleutels van zijn sleutelbos, iets over zichzelf kan zeggen. Een mooi begin om aan een hersteldag te beginnen, want we zijn allemaal unieke mensen met een eigen verhaal. En meteen was de toon gezet. We zouden het meerdere keren die dag herhalen.

Verwonderd leren zijn naar elk verhaal; elk verhaal is anders, elk verhaal is van belang, elk verhaal is uniek.

Tom neemt de theoretische ‘situering van het herstelconcept in de literatuur’ voor zijn rekening. Hij wisselt de theorie af met dialoog en de cursisten zijn mee. We lachen wanneer we koffiebonen op het scherm zien verschijnen en denken dat de pauze is aangebroken. Tom loodst ons doorheen zijn uiteenzetting en benadrukt dat herstel door ‘iedereen’ moet gedragen worden. Herstel is niet iets waar de ervaringsdeskundige zich wel zal mee bezig houden. Het is een attitude, een manier van denken. Hoe herstel vorm krijgt in de praktijk is voor nà de pauze. Ik vertel een stukje herstelverhaal, waaraan ik herstelhefbomen koppel, die ik graag meegeef aan de hulpverleners.

Nabijheid, bereikbaarheid, ‘sharing stories is sharing impact’ en genuanceerd diagnostiseren.

Na de middagpauze zorgde een oefening ‘welke herstelboodschap wil jij als ervaringsdeskundige meegeven?’ voor een prachtige lijst van hoopvolle kernwoorden. Al gauw bleek dat de concretisering van ‘herstelgericht werken’ op de werkvloer toch de nodige uitdagingen met zich meebrengt. Om mee te geven wat er op dit moment leeft in de herstelbeweging, deel ik weetjes uit mijn opleiding Masterclass Herstelgerichte Psychiatrie  Een opleiding die ik zojuist heb afgerond en waar 10 lesdagen verschillende sprekers vanuit hun expertise herstel komen toelichten. Het eindwerk dat ik maakte om ‘herstelgericht werken’ in de praktijk te brengen, zorgt voor verwarring. In plaats van de workshop, die ik in elkaar stak, te geven, vertel ik erover. De cursisten stellen boeiende vragen en dagen ons uit om duidelijker te zijn.

Het is een evenwaardige, authentieke uitwisseling van verschillende standpunten waarbij er oprecht naar elkaar geluisterd wordt.

En dit is precies de boodschap die ik wil uitdragen. Als de hulpverlener deze houding aanneemt in contact met de cliënt, is er sprake van herstelgerichte zorg.

Bedankt fijne cursisten en Tom voor deze boeiende lesdag.