Beste Leen ,
Je boek heb ik in één ruk uitgelezen. Het was best heftig , ik ben er zeer door aangedaan.
Je hebt dit wel bijzonder knap gedaan op alle vlakken.
De vondst om je verhaal te doen door in dialoog te gaan met je psychose is prachtig. Zo vertel je op een leesbare manier zeer verwarrende en beangstigende gebeurtenissen , gedachten , gevoelens en zoveel meer wat nooit helemaal onder woorden is te brengen .Heel knap.
Ook de indeling in het verglijden van de dagen waarin de psychose zich manifesteert vind ik sterk. Je bouwt een spanning op waardoor je wil verder lezen , ook al weet je dat het gaat in de richting van “pure ellende”, vervuld van angst , pijn, verlies , tranen en doodsgedachten.
Vanaf het moment dat je in het ziekenhuis bent opgenomen , wordt het nog erger, heel schrijnend.
Je verliest als het ware je bestaansrecht, je identiteit, je zelf.
Maar je vecht terug. Dat is wel heel sterk . Je beschrijft dit ook heel pakkend , onverbloemd en helder.
Ondanks het feit dat het je zeer moeilijk werd gemaakt om helder te denken, heb je alles heel precies geregistreerd.
Je verhaal is een eye-opener voor velen , zeer kostbare getuigenis.
Het boek is ook zeer verzorgd uitgegeven met sprekende tekeningen, voetnoten en referenties. Helemaal af.
Heel goed gedaan, Leen. Dikke proficiat.
Mieke
